Het spel
Het spel hoort dan ook op een hele andere shortlist: die van de geestigste boeken die in 1998 verschenen." (Pieter Steinz, NRC Handelsblad)
Niek Wouda is een eenling. In zijn welvarende milieu, een wereld van hockeyfeesten en carrièreplanning, loopt hij rond met soms gruwelijke, psychopathische gedachten. Maar ook buiten het isolement van zijn brein om doemt geweld op. In het villadorp van Niek en zijn ‘vrienden’ worden drie beestachtige moorden gepleegd. Niek vermoedt dat de gesloten kamer in de riante behuizing van Rolf-Diederik van Lagerweide hiermee te maken kan hebben. Hoe ‘virtueel’ is het spel dat daar gespeeld wordt?
In de spannende korte roman Het spel (1998) schrijft Onno te Rijdt over oud geld en nieuw geweld, in echte en virtuele werelden. De al dan niet denkbeeldige gruweldaden in Het spel zullen de lezer koude rillingen bezorgen. Tegelijkertijd weet Te Rijdt een glimlach op te roepen, voor door de treffende, genadeloze beschrijving van het hockeymilieu.
De pers over Het spel:
"Lezens- en herlezenswaard is vooral het beeld dat Onno te Rijdt schetst van het kakkineuze milieu waarin Niek zich beweegt. Zonder te vervallen in de woordspelingen en het gratuite gescheld waarin de erkende ruitjesbroekhater Youp van 't Hek zich heeft gespecialiseerd, legt Niek de eigenaardigheden bloot van de villadorpjes die wij zo goed kennen - als een antropoloog met gevoel voor alledaags absurdisme. En zo wordt het verslag van een feestje opgeluisterd met het terloopse zinnetje 'Links raast nog maar weer eens een carrière voorbij', terwijl de stapels van kratten op het hockeyveld worden vergeleken met de torens die de inwoners van San Gimignano in de middeleeuwen bouwden om elkaar te imponeren. …de stem waarmee hij Niek laat spreken is mooi-laconiek, en zijn gevoel voor timing benadert dat van Kees van Kooten of Arnon Grunberg. Het spel hoort dan ook op een hele andere shortlist: die van de geestigste boeken die in 1998 verschenen." (Pieter Steinz, NRC Handelsblad)
"Een taalkundig juweeltje" (jury De Gouden Strop)
"Opvallend goed geschreven" (Elsbeth Etty, column in NRC Handelsblad)
O ja, en in HP/De Tijd stond een vijfregelige “recensie” die erop neerkwam dat Het spel het werk is van een psychopaat.
